Daarbij komt meteen de associatie bovendrijven met een term die gebruikt wordt in de praktijkuitvoering binnen de kunsten :  ‘De Onzegbare Tussenruimte’

De ‘Onzegbare Tussenruimte’ is de altijd stromende bron van individuele rijkdom, waaruit de kunstenaar kan putten bij het scheppen van een kunstwerk.
Het geeft (in)zicht op een gebied, dat je niet met taal of logica kunt vinden. Het is de haast magische inspiratiebron die bijna alle kunstenaars ervaren en gebruiken. Het gaat voorbij aan wat de persoonlijke remmende factoren zijn en trekt zich niks aan van de geldende normen of verwachtingen. Wanneer je jezelf niet wilt laten storen door verwachtingspatronen die je stelt aan jezelf, of die ingegeven worden door anderen, dan kom je dichter bij deze onuitputtelijke bron aan ideeën, meer gelaagd en rijker dan je zelf zou verwachten.
Er hoeft geen logica te zijn in de ongrijpbare beelden en metaforen, maar verwonder je over wat er leeft en verschijnt vanuit jouw eigen ‘onzegbare tussenruimte’.